ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ನನಗೆ ಅನಿಸುವುದಿದೆ- "ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಪ್ರಬುದ್ಧಳಿದ್ದೇನೆ, ನನ್ನ ವಿಚಾರಗಳು, ನಂಬಿಕೆಗಳು, ಸರಿಯಾಗಿವೆ, ಕೆಲ ಸಮಯದ ಹಿಂದಿನ ನನ್ನ ವರ್ತನೆಗಳು-ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ನಗು ತರಿಸುತ್ತವೆ, ಅಯ್ಯೋ ಹೀಗೆನ್ದವಳು ನಾನೇನ!"
ಅಲ್ಲೇ ನೋಡಿ ಇರೋದು ಜೀವನದ ಸ್ವಾರಸ್ಯ, ಈ ಚಿಂತನೆ ನನಗೆ ಒಂದು ಸತ್ಯದ ಅರಿವನ್ನ ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ-ಈ ದೇಹ ಇರುವಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಅನುದಿನ, ಅನುಕ್ಷಣ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಕಲಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇನೆ ಅಂತ. " I have arrived" ಅಂತ ಅನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಯೇ ಬಾಲಿಶ ಅಂತನಿಸುತ್ತದೆ.
ನಿಮಗೂ ಹೀಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತ? ಕಲಿಯುವಿಕೆ ನಿರಂತರ ಅನ್ನುವ ಭಾವನೆ ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವಕ್ಕೂ ಬಂದಿದೆಯ? ಅಥವಾ ನನ್ನ ಆಲೋಚನಾ ಲಹರಿಯೇ ತಪ್ಪಾ?
